در عرصه فرهنگ، بنده به معنای واقعىِ کلمه، احساس نگرانی می‌کنم و حقیقتا
دغدغه دارم. لذاست که حقیقتا در باب فرهنگ، احساس نگرانىِ عمیقی دارم.
شنیدی میگن برای مردم فلسطین از ایران خون فرستادن اونها گفتن ما خون شیعه ها رو نمی خواهیم ؟
آدمهایی که مدام دنبال باد زدن آتیش اختلاف نظر های شیعه و سنی هستید: این حرفتون دیگه خیییلی خنده دار بود.
سعی کنید وقتی دارید این دورغ ها رو می سازید یه کم نیت های پلیدتون رو مخفی کنید.
وقتی صحبتهای رئیس مقاومت رو از تلویزیون می شنیدم که در مورد ادامه دفاع تسلیحاتی و سر فرود نیاوردن در مقابل آتش بس تحمیلی صحبت می کرد احساس کردم اونها واقعا دارند دلسوزی های رهبر ما رو جدی می گیرند چون آقا تنها راه مبارزه با اسرائیل قبل از نابودی کامل این رژیم رو دفاع نظامی دانستند...
انقلاب ما خوب توانسته برای مقاومت اونها سرمشق باشه...
کدوم کشور به جز ایران و لبنان هست که اینطور صریح و بی پرده از حق فلسطین دفاع کنه؟
بقیه حکومت های ظاهرا اسلامی چه کار کردند؟
آیا پخش این حرفهای بی اساس که گاهی توی کوچه و بازار شنیده میشه هدفی جز منصرف کردن ما از حمایت فلسطین و آزادی عمل دادن به اسرائیلی ها برای ادامه دادن به جنایت و کشتارهای وحشیانه نیست؟
حنجره ی دشمنان اسلام نباشیم...
(برگرفته از اعتراف نامه شهید سید مجتبی علمدار)
خدایا اعتراف می کنم که ...
*مالی را که به تو تعلق داشت از آن خود حساب کردم.
*شهدا را فراموش کردم و در زندگیم برای تداوم پیام خون شهید کاری نکردم.
*قاه قاه خندیدم و مرگ را فراموش کردم.
*به کسی دروغ گفتم.
*در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم.
*منتظر بودم دیگران به من سلام کنند.
*حق خوبی هایی که می بایست از آنها تمجید کنم نکردم.
*به کسی که داشت غیبت یک مومن را می کرد معترض نشدم.
*کاری برای عزیز کردن خود انجام دادم.
*سر قراری که باید می رفتم دیر رفتم یا اصلا نرفتم.
*شکر نعمت رابه جا نیاوردم و دلم می خواست کاش زیباتر و... بودم.
*رعایت بهداشت جمعی را نکردم.
ادامه دارد...
