اعتراف نامه2

(برگرفته از اعتراف نامه شهید سید مجتبی علمدار)

خدایا اعتراف می کنم که ...

*مالی را که به تو تعلق داشت از آن خود حساب کردم.

*شهدا را فراموش کردم و در زندگیم برای تداوم پیام خون شهید کاری نکردم. 

*قاه قاه خندیدم و مرگ را فراموش کردم.

*به کسی دروغ گفتم.

*در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم.

*منتظر بودم دیگران به من سلام کنند.

*حق خوبی هایی که می بایست از آنها تمجید کنم نکردم.

*به کسی که داشت غیبت یک مومن را می کرد معترض نشدم.

*کاری برای عزیز کردن خود انجام دادم.

*سر قراری که باید می رفتم دیر رفتم یا اصلا نرفتم.

*شکر نعمت رابه جا نیاوردم و دلم می خواست کاش زیباتر و... بودم. 

*رعایت بهداشت جمعی را نکردم.

ادامه دارد...