(برگرفته از اعتراف نامه شهید سید مجتبی علمدار)
خدایا اعتراف می کنم که ...
*مالی را که به تو تعلق داشت از آن خود حساب کردم.
*شهدا را فراموش کردم و در زندگیم برای تداوم پیام خون شهید کاری نکردم.
*قاه قاه خندیدم و مرگ را فراموش کردم.
*به کسی دروغ گفتم.
*در سطح پایین ترین افراد جامعه زندگی نکردم.
*منتظر بودم دیگران به من سلام کنند.
*حق خوبی هایی که می بایست از آنها تمجید کنم نکردم.
*به کسی که داشت غیبت یک مومن را می کرد معترض نشدم.
*کاری برای عزیز کردن خود انجام دادم.
*سر قراری که باید می رفتم دیر رفتم یا اصلا نرفتم.
*شکر نعمت رابه جا نیاوردم و دلم می خواست کاش زیباتر و... بودم.
*رعایت بهداشت جمعی را نکردم.
ادامه دارد...
