اهل نجات در زمان غیبت

در اثر اختناق سیاسی که از سوی حمکرانان عباسی اعمال می شد، موضوع جانشینی بعد از حضرت عسکری (علیه السلام) در هاله ای از ابهام قرار داشت و غیر از دوستان مورد اعتماد کسی از آن آگاه نبود، شیعیان در این باره از احمد ابن اسحاق که نماینده حضرت بود، سؤالاتی کردند و او برای اینکه در این باره اطلاعات بیشتری کسب کند و جانشین حضرت را با چشم خود ببیند، عزم سفر کرد و در شهر سامراء به محضر حضرت عسکری علیه السلام شرفیاب شد. قبل از اینکه لب به سخن بگشاید و در مورد جانشین سؤال کند، امام حسن عسکری (علیه السلام) فرمود:

مفاهیم کلیدی پیام به جوانان اروپا و آمریکای شمالی

پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR «مفاهیم کلیدی» پیام رهبر معظم انقلاب اسلامی به جوانان اروپا و آمریکای شمالی را به همراه برگزیده‌ای از بیانات آیت‌الله خامنه‌ای درباره آن مفاهیم منتشر می‌کند:

سیاستمداران غربی    
مجموعه‌ی سیاستمداران غربی متأسفانه - یعنی همان مجموعه‌ی مؤثر که بیشتر هم تحت تأثیر صهیونیستها هستند - شده کارشان این: گمراه کردن افکار عمومی، دروغ‌پردازی کردن، شعارهای دروغین ساختن. ما میخواهیم از این رؤسای کشورها؛ اینقدر دروغ نگویند. این دولتهای غربی، دولت آمریکا، دولت انگلیس، بعضی دیگر از دولتهای اروپائی، اینقدر افکار عمومی دنیا را گمراه نکنند. ۱۳۸۸/۰۹/۱۵

اسلام‌هراسی    
امروز یکی از کارهای اساسی و مهمی که در شرکتهای هنری معروف دنیا مورد استفاده قرار میگیرد عبارت است از ترساندن مردم از اسلام. چرا؟ اگر اسلام منافع جهان‌خواران را تهدید نکرده بود، در مقابل آن، این واکنشها نشان داده نمیشد. اینکه می‌بینید گروه‌هایی را به نام اسلام و به نام حکومت اسلامی میسازند، میتراشند، مسلّح میکنند، پشتیبانی میکنند، به جان انسانها می‌اندازند و کشورها را به‌وسیله‌ی آنها ناامن میکنند، این نشان‌دهنده‌ی نفوذ پیام اسلام است. از اسلام حقیقی میترسند. ۱۳۹۳/۰۸/۲۶

استعمار غرب    
کشورهای زیادی با ملتهای بسیار انبوهی در شرق و غرب عالم- در آفریقا، در آسیا- به واسطه‌ی دانش کشورهای غربی سرکوب شدند؛ به استعمار کشیده شدند؛ نسلهای انسانی به اسارت گرفته شدند. سیاهان امروز آمریکا، فرزندان همان مستمندانی هستند که به وسیله‌ی استعمارگران غربی از کشورهای آفریقائی به اسارت گرفته شدند؛ از میان خانه و زندگی و مزرعه و زیستگاه خودشان این‌ها را مثل حیوانات صید کردند و به کار سخت گماشتند و آواره کردند. این کار در سرتاسر دنیا، در شبه قاره‌ی هند، در منتهاالیه آسیا، در دورانهای سیاه هم اتفاق افتاد. با علم خود، با دانشی که به دست آورده بودند و موهبت الهی بود، بندگان خدا و خلق خدا را به ذلت کشیدند؛ به ستم دچار کردند؛ زندگی‌های آن‌ها را برای دورانهای طولانی تباه کردند.
بعد هم از همین دانش‌هائی که در اختیار گرفتند با بالا رفتن از پلکان علم، بمب اتم ساخته شد؛ سلاحهای شیمیائی ساخته شد؛ نسل‌هائی نابود شدند؛ انسان‌هائی به ماتم عزیزان خود نشستند؛ و دنیا آن چیزی شد که شما در جغرافیای سیاسی عالم مشاهده می‌کنید: تقسیم عالم به دو جناح زورگو و زورپذیر؛ ستمگر و ستم‌پذیر؛ آن هم با فاصله‌ی بسیار زیاد. ۱۳۸۸/۰۱/۲۶
 
برنامه‌ قدرتهای بزرگ    
سیاست قدرتهای مداخله‌گر در همه‌ی کشورها ایجاد ناامنی است؛ ناامنی سیاسی، ناامنی اخلاقی و فرهنگی. این سیاستی است که امروز و از دیرباز از سوی قدرتهای متجاوز و مداخله‌گر در همه جای دنیا اعمال میشود. آنها چه بخواهند، چه نخواهند، وجودشان و حضورشان موجب ناامنی است. شما ببینید امروز کجاست که نیروهای مداخله‌گر و فضولِ قدرتهای بزرگ حضور دارند و آن‌جا ناامنی نیست؟ هرجا که امتداد نفوذ قدرتهای مداخله‌گر جهانی است، در کشورهای گوناگون عالم، نشانه‌های ناامنی مدنی و فرهنگی و اخلاقی و عدم آرامش عمومی در آن‌جاها محسوس است. ۱۳۸۳/۰۷/۱۵

تروریسم    
هرکس که در گوشه‌ای از دنیا؛ در شهری، در روستایی، در خیابانی، در هرجایی بمب‌گذاری کند و مردم بی‌پناه، مردم بی‌گناه، زن و مرد و غیر نظامیان را از بین ببرد، تروریست است. ما از چنین کسانی هرگز حمایت نکرده‌ایم و نمی‌کنیم. ۱۳۷۲/۰۱/۰۴

قرآن    
مشکلات هر جامعه‌ای با قرآن حل خواهد شد. با معارف قرآنی، مشکلات حل میشود. قرآن راه‌حل معضلات زندگی بشر را به فرزندان آدم هدیه میکند؛ این وعده‌ی قرآنی است و تجربه‌ی دوران اسلام هم این را نشان داده. ۱۳۹۱/۰۴/۳۱

زندگی پیامبر اسلام(صلّی‌الله‌علیه‌وآله)    
پیامبر اسلام رفتارش با مردم، رفتار خوش بود. در جمع مردم، همیشه بشاش بود. تنها که می‌شد، آن وقت غمها و حزنها و همومی که داشت، آنجا ظاهر می‌شد. هموم و غمهای خودش را در چهره‌ی خودش جلو مردم آشکار نمی‌کرد. بشاش بود. به همه سلام می‌کرد. اگر کسی او را آزرده می‌کرد، در چهره‌اش آزردگی دیده می‌شد؛ اما زبان به شکوه باز نمی‌کرد. اجازه نمی‌داد در حضور او به کسی دشنام دهند و از کسی بدگویی کنند. خود او هم به هیچ‌کس دشنام نمی‌داد و از کسی بدگویی نمی‌کرد. کودکان را مورد ملاطفت قرار می‌داد؛ با زنان مهربانی می‌کرد؛ با ضعفا کمال خوش‌رفتاری را داشت. ۱۳۷۹/۰۲/۲۳

تمدن اسلامی    
کتاب «تمدن اسلامی در قرن چهارم هجری»، نوشته‌ی «آدام متز»، نشان می‌دهد که تمام محیط اسلامی، اصلا بازار علم دنیاست. ۱۵/۱۱/۱۳۷۰  قرن چهارم هجری، قرن شکوفایی علم و فلسفه در دنیای اسلام است؛ قرن ابن‌سینا؛ قرن فارابی؛ قرن رازی؛ قرن حکمای بزرگ الهی؛ قرن شخصیتهایی که بعضی از آثار علمی آنها دنیا را تا همین روزهایی که من و شما زندگی میکنیم، هنوز در تسخیر خود دارد. ۱۳۷۹/۱۲/۰۹

اعتراف نامه 4

(برگرفته از اعتراف نامه شهید سید مجتبی علمدار)

خدایا اعتراف می کنم که...

*دیگری را وادار کردم به من احترام بگذارد.

*دیگران را متوجه شخصی کردم که آنها خندیدند و حال آنکه من از همه خنده آور ترم.

*حق پدر و مادرم را ادا نکردم.

*شکمم سیر بود و یاد گرسنگان نکردم.

*منتظر تعریف و تمجید دیگران بودم و دلم می خواست همه از خوبی های من بگویند.

*در سخن گفتن و راه رفتن ادای دیگران را درآوردم و سعی کردم کلمات غربی بر زبان جاری کنم.

اعتراف نامه 3

(برگرفته از اعتراف نامه شهید سید مجتبی علمدار)

خدایا اعتراف می کنم که...

با سواد بودن، مرتب بودن لباس، زیبا بودن صورت (از لحاظظاهر) این اجازه را به من داد که خود را بالاتر بدانم.

جایی که می بایست امر به معروف و نهی از منکر می کردم نکردم.

کاری را که می بایست برای خدا انجام دهم، نفع شخصی و مصلحت دیگران را نیز در نظر داشتم.

شب به یاد خدا نخوابیدم و به فکر این بودم که فردا چه کنم.

دوست داشتم همه جا خودم را مطرح کنم.

ادامه دارد...

حاج آقا پناهیان

آرامش به این نیست که گناهان گذشته را فراموش کنی و یا به مرگ و مجازات آینده فکر نکنی. غفلت از گذشته و آینده تنها یک آرامش سطحی و کاذب می‌آورد. آرامش عمیق و واقعی در این است که دربارۀ گذشته و آینده‌ات بارها با خدا حرف بزنی و مناجات کنی. آنگاه این خداست که به تو آرامش می‌دهد و تو را نوازش می‌کند.

قیامت بیش از آنکه پایان حیات دنیا باشد، آغاز حیات جاودانۀ آخرت است. هرکه از دنیا می‌رود، بیش از آنکه حیات دنیاییش پایان یافته باشد؛ حیات آخرتش آغاز شده است. به همین دلیل برایش فاتحه می‌خوانند. فاتحه یعنی آغاز و افتتاحیه، نه پایان و اختتامیه.

آنچه سخت است دنیا است، دین آسان است. زندگی دشوار است نه بندگی. دینداری و بندگی خدا، زندگی در دنیا را آسان‌تر می‌کند. اگر دشواری در دستورات دین احساس می‌کنید، این به خاطر سختی زندگی در دنیاست. دین راه عبور از این سختی‌ها را نشان می‌دهد. مثلاً اگر دین لذتی را منع می‌کند، برای این است که آن لذت زندگی را سخت‌تر می‌کند.